SÜHEYL ÜNVER

1920 yılında Darülfünun Tıp Fakültesi’ni bitirdi. Vakıf Gureba ve Haseki hastanelerinde çalıştı, Sanayi Mektebi’nde asistanlık yaptı. Yurtdışında ihtisas yaptı. İstanbul Üniversitesi Tıp Tarihi Enstitüsü’nü kurdu, Güzel Sanatlar Akademisi hocalığı yaptı. 1939’da profesör, 1954’de ordinaryus profesör oldu. 1967’de Cerrahpaşa Tıp Fakültesi’nde Tıp Tarihi ve Deontoloji kürsüsünü kurdu. 1973’te emekli oldu, 1986’da vefat etti.

Arapça, Farsça, Fransızca bilirdi; ney üfler; ebru, tezhip, minyatür ve hat sanatıyla gibi klasik sanatlarla uğraştı ve geleneksel sanatlarımızın bugünlere gelmesinde büyük katkısı vardır. Türk kültürünün bütün yönleriyle ilgileniyordu. Arşivciydi ve arşivini kendi kurduğu enstitülere, Türk Tarih Kurumu’na, Süleymaniye Kütüphanesi’ne bağışlamıştır. 18 bilimsel kuruluşun üyesi olmuş, tıp tarihi, bilim tarihi, kültür tarihine ait 2500 civarında kitap ve makale yayınlamıştır. 1985’de Kültür Bakanlığınca büyük ödüle layık görülmüş, yurtdışında da ödüller almıştır. Dergi, gazete ve ansiklopedilerde sayısız yazısı vardır.

Kendisini etkileyen hocaları Hoca Ali Rıza Bey, Abdülaziz Mecdi Torun, Akil Muhtar Özden’dir.

Eserlerinden bazıları Uygur Hekimliği, 1936, Ali Kuşçu, 1948, İstanbul Rasathanesi, 1972, Anadolu Beylikleri ve Tıp Tarihimiz, 1938,  İlim ve Sanat Bakımından Fatih Devri Albümü, 1943, 56 Türk Motifi, 1967, Kahvehanelerimiz ve Eşyası, 1967, Mahya Hakkında araştırmalar, 1940.